Beren en apen

Guten morgen allemaal,

Laatste dagje in Berlijn. Vanmiddag vliegen we terug. Tot aan het vertrek lummelen we in het hotel. Dus ik heb nu tijd voor een bericht. Alle dagen is het er niet van gekomen, omdat we de hele dag op pad waren en ‘s avonds uitgeput in ons bed doken. We hebben de tijd hier goed benut. Voor de bezienswaardigheden hebben we ons vooral gericht op de zaken die te maken hebben met de 2e Wereldoorlog. Dat vinden we beiden interessant.

Zondag zijn we aan het eind van de ochtend Berlijn ingedoken, nadat we onze koffer in het hotel hadden gedropt. Het hotel is ongeveer 20 minuten lopen van de Kurfüstendamm. De grote winkelstraat waar ook de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche is. Die hebben we dus meteen meegepakt. Eerste bezienswaardigheid van mijn lijstje kon worden geschrapt. In de middag begon het te regenen. Dat was minder. De voorspellingen zagen er ook niet heel gunstig uit. In de avond regende het heel hard. Toen hebben we een taxi naar het hotel genomen. De dagen erna was het eigenlijk droog. We hebben echt geluk gehad.

Maandag zijn we als eerste naar het museum Berlin Story Bunker geweest. Een bunker uit 1942 waar mensen konden schuilen voor bombardementen. In deze bunker zijn 2 tentoonstellingen. 1 over de geschiedenis van Berlijn en 1 over Hitler en hoe kon het gebeuren? Die laatste hebben wij gedaan en we zijn er heel lang geweest. We vonden het beiden een gave tentoonstelling. Veel leeswerk. Daardoor hadden we te weinig tijd en moesten we het eind afraffelen. Om 15 uur hadden we namelijk een afspraak voor de koepel van de Rijksdag. Dat is allemaal vastgelegd met je naam en paspoortnummer. De koepel is gaaf. Groot, modern en van glas. Je kan helemaal naar boven lopen en je hebt een mooi uitzicht over Berlijn. Wij hadden ook een date in het restaurant voor thee en taart. Het is het enige parlementsgebouw ter wereld met een restaurant voor publiek.
Vervolgens naar Topographie des Terrors. Een documentatiecentrum over de nazi-misdaden. Het is gelegen aan de Niederkirchnerstrasse. Dit centrum bevindt zich op dezelfde plek als het verdwenen Gestapohoofdkwartier. Ja, we zaten er lekker in. Je merkt wel dat je al zoveel info hebt gehad op de dag, dat je niet alles meer opneemt. Om 18 uur ging het gebouw dicht. Kwart voor 18 zijn wij richting het KaDeWe gegaan. Kaufhaus des Westens. Een enorm warenhuis met alle grote merken vertegenwoordigd. Vreselijk, maar op de 6e etage is een afdeling met allemaal bars met verschillende soorten eten. Wij hebben bij de kaasboer aan de kaasfondue en een kaasplanken gezeten. Mmmmmm....

Dinsdag zijn we naar het Holocaustmonument gegaan. Dat bestaat uit 2710 blokken beton. Variërend van 20 cm tot 4,5 meter hoog. Er tussen lopen glooiende paden van 95 cm breed. Het geeft een benauwend gevoel om er tussen te lopen. Precies waar het voor bedoeld is, denk ik.
Het motto van het monument is een tekst van de Italiaanse schrijver Primo Levi, zelf overlevende van het vernietigingskamp Auschwitz: 'Het is gebeurd en daarom kan het weer gebeuren. Dat is de kern van wat wij te zeggen hebben.'
Onder het monument is een documentatiecentrum met een tentoonstelling en een goede audiotour in het Nederlands. Daar moesten we even voor in de rij staan. Maar het is echt een aanrader.

Door naar checkpoint Charlie. De bekendste controlepost tussen oost en west Berlijn. De post is nagebouwd. Leuk om gezien te hebben, maar erg toeristisch. We wilden eerst ook het museum bezoeken, maar dat hebben we overgeslagen. Dus door naar de volgende plek. Onderweg kwamen we langs het Tränenpalast. Dat hebben we bezocht, maar het was wat rommelig en er waren veel groepen met een gids. Daardoor zijn we redelijk snel weer verdergegaan.
Op naar de muur. Die zie je hier overal nog wel terug in allerlei vormen. Er worden ook stukjes originele muur verkocht. Ik heb een stukje, maar volgens mij zit er gewoon iemand ergens steeds een muur te bekladden en die stuk te hakken voor de toeristen.
Wat je hier ook overal ziet zijn beren. Er staan speciale beren, de buddy beren, waarvan je ook een beeldje, sleutelhanger enz kan kopen. Maar in etalages, deurknoppen, voor winkels...overal zie je ze (vooral als je erop let. Zoals ik. Ik heb aardig wat berenportretten gemaakt.)
Maar goed, voor de muur gingen we naar East side gallery. Ik vond het tegenvallen. Dit is het langste stuk muur dat nog in tact is. Het is beschilderd door kunstenaars van over de hele wereld in 1990. Dus na de val van de muur in 1989. Dit stuk stond aan de oostkant van het niemandsland en was daardoor niet beschilderd. Dat lieten de autoriteiten van de DDR niet toe.

Dat was onze laatste stop op de dinsdag. We zijn naar de Kurfürstendamm gegaan om een echte Berlijnse curryworst te eten bij Bier's Kudamm 195. Een snackbar war je bij je worst ook een fles champagne kan bestellen. Geniale combi, maar toch maar niet. De curryworst was fantastisch. Iets te veel ketchup naar mijn smaak. Bij Bier's Kudamm 195 krijgen ze dus zelfs een vegetariër aan de worst.

Door naar de Monkey Bar. Een bar op de 10e verdieping van het winkelcentrum Bikinihaus. Heel populair. Ik snap niet helemaal waarom. De zitplaatsen zijn niet comfortabel, het personeel heeft geen plezier in zijn werk, de drank is duur. Het eten dat ze hebben is goed, maar ook weer niet bijzonder. Dan moet het wel het uitzicht zijn......over Berlijn en....de dierentuin. Dat was wel echt tof. En zo was de dag weer ten einde.

De laatste volle dag in Berlijn hebben we besteed aan een bezoek aan concentratiekamp Sachenhausen in Oranienburg. Dat is 35 kilometer buiten Berlijn. Daar hebben we de hele dag doorgebracht. Het is een enorm terrein en het was niet druk. Daardoor konden we rustig alles lezen en interviews luisteren met o.a. Mensen uit het dorp. Het is allemaal niet zo eenvoudig. Ik bedoel dat je gaat denken wat jij zou hebben gedaan als je bij een kamp in de buurt had gewoond. Je kon eigenlijk niet zoveel doen. Zelfs al wilde je dat wel.
De persoonlijk aanpak vond ik bijzonder. Dat was ook bij het Holocaustmonument. Het is allemaal indrukwekkend. In Sachsenhausen werden ook de daders belicht. Dat was nieuw voor mij. Maakt het nog aangrijpender. Je wordt er ook boos van.

Na het kamp zijn we gepofte aardappels gaan eten bij KaWeDe en daarna terug naar het hotel. Daar hebben we een maskertje genomen (hahaha) en een aflevering gekeken van 13in de oorlog. Paste mooi bij de dag. En daarna slapen. We hadden geen benen meer en we waren kapot. Mijn stappenteller vertelde me dat het fijn was te zien dat ik het bewegen serieus nam, maar dat ik het ook niet moest overdrijven. Pffff....

Dat was Berlijn. Ik kan het iedereen aanraden. En je hoeft echt niet alleen 2e Wereldoorlog-freak te zijn. Er is hier genoeg te doen en te zien. En jullie hoeven niet lang op mij te wachten, want zondag ga ik met Peter naar Boedapest. Tot daar.

Groetjes, Sandy en Michaelle