Lang, snel, hoog, hard en nat.

Oi (oftewel hoi in het Portugees),

we zijn sinds een paar dagen in Brazilië. In Curitiba om precies te zijn. Een grote stad in het zuiden met ongeveer 1,7 miljoen inwoners. Er wordt gezegd dat Europeanen deze stad opzoeken wanneer zij heimwee hebben, omdat het hier zo Europees is. Ik vind het wel meevallen. Maar dat komt misschien omdat ik nog geen heimwee heb. Het is allemaal nog steeds fantasitisch.

Hier de update van onze avonturen. Ik ben vorige keer gestopt in Tafi de Valle. Daar hebben we op de ochtend voor vertrek nog paardgereden. Alleen Peter en ik met nog een vrouw uit de groep. En ook een stel uit Buenos Aires. Zij gaf Engelse les. Ze was dan ook meteen onze tolk, want de paardenman sprak geen woord Engels. De paarden waren deze keer watbreed. Voor ons gevoel zaten ze dan ook wat minder goed. De tocht zelf was heel anders, maar weer prachtig. Eerst berg op en op de top zijn we gestopt. Daar had je een prachtig uitzicht over alle bergen en een meer. De wind was wel heel hard (dus muts op en handschoenen aan), maar het was zo mooi. Daar word je gewoon atil van. Het Argentijnse stel heeft foto´s van ons gemaakt. Zij gaan ze mailen. Dus ik ben benieuwd.
Na de tocht zijn we in onze eigen bus gestapt. Die heeft ons in een paar uur naar Tucaman gebracht waar we op een lijnbus naar Posadas zijn gestapt. Een reis van zo´n 21 uur. Niet zo´n pretjes. Helemaal niet voor Peter, want die was aan de dia. Hij is 11 keer naar de wc geweest in de bus. Ik heb uiteraard geslapen ;-)

In Posadas zijn we weer overgestapt in een eigen busje. En toen zijn we de grens naar Paraguay overgegaan. We kwamen daar rond 1 uur aan. Toen hadden we even tijd om te eten en vervolgens stond er een excursie naar een missiepost op het programma. Peter is zijn bed ingedoken en ik ben meegegaan naar die missiepost.
Voor mij was het eigenlijk nieuw, maar in Brazilië, Argentinië en Paraguay hebben Jezuïeten allerlei posten opgezet waar Indianen werden opgevangen. Zij leerden muziekinstrumenten bespelen en het land verbouwen. Bijna de gehele opbrengst kwam aan henzelf ten goede. Uiteraard moesten zij wel Christenen worden. Ik vond het allemaal nogal dubbel. Dat geloof hoeft van mij niet, maar de Indianen werden ook beschermd. Er werd op ze gejaagd en slavenhandelaren pakten ze op op hen te verkopen.
De post zelf was leuk, maar ik had het snel gezien. Er was niet heel veel van over.

´s Avonds ben ik met twee meiden uit de groep pizza gaan eten vlakbij het hotel. Het was niet veilig om ver weg te gaan.
De volgende dag zouden we al vroeg weer vertrekken. Ik baalde als een stekker, omdat we niets van Paragauy hadden gezien. Peter en ik waren het er over eens dat dit onderdeel van de reis wel geschrapt had kunnen worden. Het is onwijs ver rijden voor eigenlijk niets. Behalve leuke stempels in je paspoort.
We reden nog even rond door de stad om toch nog een indruk te krijgen en toen kregen we dus pech met ons busje. Er was een onderdeel kapot dat echt gerepareerd moest worden en dat zou zeker 3 uur gaan duren. Een kwestie van geluk wat mij betreft. Wij hadden toen de tijd om de stad in te gaan. Peter was inmiddels weer aardig op de been en met z´n vieren zijn we taart gaan eten (Pete heeft alleen thee genomen). Daarna nog wat rondgelopen en uiteindelijk zijn we om 2 uur ´s middags terug gereden naar Argentinië.

Door het oponthoud was er geen tijd meer om een matéfabriek te bezoeken. Maté drinken ze, vooral in Argentinië, echt de hele dag door. Mannen en vrouwen lopen met een beker die helemaal vol is gestopt met thee. Daar wordt heet water uit een thermoskan bij gegooid en dan met een ijzeren lepel die tegelijk een rietje is, slurp je de thee eruit. We mochten het proeven en ik vond het niets. Het is een beetje bitter.
We hebben wel een andere missiepost bezocht. Deze was groter dan de eerste. Ook hier stonden alleen nog restanten, maar je kreeg wel een indruk.

De volgende dag was het zover. Een bezoek aan de watervallen Foz de Iguazu. Deze watervallen liggen vooral in Argentinië, maar het beste uitzicht heb je vanuit Bazilië.

Wij zij dus in Argentenië begonnen. Meteen met ee boottocht. Ik wilde eigenljk niet, want er werd gezegd dat je zeiknat zou worden en dat zag ik niet zo zitten. Maar Peter heeft mij overgehaald. Ik dus met knikkende knieën mezelf in een poncho gehesen. Broek afgeritst, schoenen uit en gaan.
Je zat met ongeveer 2 mensen in een boot. Wij zijn achterin gaan zitten. De boot had twee motoren die volle kracht aan werden gezet. En daar gingen we de kloof in. Het varen was super en dan zijn daar ineens die machtige watervallen. Je verstaat elkaar niet van de herrie en het lijkt alsof je in een harde regenbui terecht komt. Je moet je ogen dichtknijpen als je dichtbij die watervallen komt. Echt zo gaf. We zijn twee verschillende watervallen bijna ingevaren. Hoe dichtbij we zijn gekomen zag ik pas later toen we op de kant naar andere boten stonden te kijken. Na afloop kon je een filmpje kopen. Dat heb ik gedaan. Ik ben toch wel benieuwd hoe het eruit ziet. Ja, het is één grote toeristische bende bij die watervallen. Maar het was zo geweldig. Ik was ook superblij dat ik het gedaan had.

De volgende dag zijn we dus naar de Braziliaanse kant van de watervallen gegaan. We begonnen meteen met een helikoptervlucht. Met z´n vieren in de helikopter. Niet iedereen van de groep wilde. Maar Peter en ik we. We hadden geloot wie waar mocht zitten en ik was de gelukkige die voorin mocht. Nou, was die boot al gaaf. Dit was helemaal te gek. Het vliegen zelf was onwijs en dan nog dat zicht op die watervallen erbij. Na de vlucht kon ik alleen maar springen. Echt super. Hoezo een snelle auto? Geef mij maar een helikopter.

Daarna zijn we de watervallen vanaf de grond gaan bekijken. Ook weer zo mooi. Ik denk wel één de indrukwekkendse natuurverschijnselen die ik ooit heb gezien. Ik bleef foto´s maken, want elk uitzicht was weer mooi. Je kon op een loopbrug langs één van de watervallen lopen. We hadden een weggooiponcho van twee mensen uit de groep gekregen. Die hadden we dus echt nodig, want je werd nat. Je liep gewoon door een regenbui van nevel. Door razend gedonder. En dan zie je op verschillende plaatsen regenbogen. Echt fantatisch. Helaas is het internet hier te traag. Daardoor kan ik geen foto´s plaatsen. Maar zodra ik thuis ben, zal ik dat alsnog doen. Want ik wil jullie toch een glimp meegeven van wat wij gezien hebben.

En dan gisteren weer een lange reisdag in een eigen bus. Onderweg heb ik trouwens op de laptop van onze reisbegeleidster de film The Mission (met Robert de Niro) gekeken. Deze film gaat over de missieposten zoals wij er twee bezocht hebben. Het was indrukwekkend. De film komt wat traag op gang, maar de beelden zijn prachtig. Ook van de watervallen. Het eind was niet wat ik had verwacht. Heel heftig. Wel een aanrader.

En vandaag zijn we dan in Curitiba. We hadden de dag vrij om zelf de stad te verkennen. Met z´n vijven zijn we met een toeristenbus waar je op en af kon stappen de stad doorgereden. Zelf vond ik het Museum voor moederne kunst dat is ontworpen door Oscar Niemeyer het leukst. Het gebouw is bijzonder en er hing ook mooie kunst.

Morgen hebben we weer een lange reis voor de boeg naar Paraty. De afstand is korter dan die van gistreren, maar het traject is bochtig. We kunnen dus niet zo snel rijden. In de avond komen we dan aan in Paraty. Daar zijn Peter en ik vorig jaar ook geweest. De groep blijft er nog en dag. Wij gaan echter de volgende dag door naar Rio voor de wedstrijd. Het hotel en de kaartjes voor de wedstrijd zijn geregeld. We moeten alleen nog een bus naar Rio zien te vinden. Komt goed (al moet ik kruipen).

Nou, dan ga ik nu naar het hotel terug. We gaan nog wat drinken. Eten slaan we over, want we hebben om half 4 nog een pizza gegeten. Een beetje late lunch, maar dat kwam zo uit. Aangezien ik aardig dichtgroei, is het maar beter zo ;-)

Het nieuws over Feyenoord volg ik trouwens niet zo. Ik hoorde van iemand uit de groep dat De Guzman naar Mallorca gaat. Ja, een echte topclub. En jammer dat ik het afscheid van Gio heb gemist. Was vast indrukwekkend (goed dat je geweest bent Luciël). Maar ja, het is hier ook behoorlijk heftig.

Oja, nog ff over het weer. Dat is inmiddels ok. We kunnen in T-shirt lopen. Het is overdag zonnig en zo rond de 24 graden. Dat is wel ff wat anders dan -20. Dat lijkt trouwens al weer zo lang geleden.

Nou, tot snel. Groetjes van ons.