Vrij als een vogel?
Door: Webmaster
18 Oktober 2006 | Myanmar, Naypyidaw
Hoi allemaal,
hier eindelijk een berichtje. Dit is een van de weinige plekken waar het toerisme al de overhand krijgt, waardoor er dus ook internet beschikbaar is. Om in dit internetcafé te komen, moest ik wel tot aan mijn enkels door het water. Het heeft hier namelijk hard geregend. Ja, ik heb veel voor jullie over.
Waar zal ik beginnen. We zijn nu een week onderweg en we hebben al ontzettend veel gezien. Myanmar is echt prachtig en minder primitief voor toeristen dan ik had verwacht. Ergens ook wel jammer. Hoewel de bevolking nog steeds verbaasd naar je kan kijken. Eigenlijk kijken we naar elkaar.
De mensen zijn heel aardig en open. Wanneer je een foto van ze maakt, gaan ze in de houding staan en trekken een ernstig gezicht. Het is vooral leuk wanneer Hans ze vastlegt met zijn digitale camera. Het resultaat is direct zichtbaar en dat levert dan weer een lachend gezicht op.
Twee dagen geleden zijn we naar de gouden rotspagode geweest. De pagode op zich stelde niet zoveel voor. Het was er nogal een kermis omheen, maar de tocht er naartoe was super. Eerst een dik half uur met 20 grote, dikke Nederlanders in de achterbak van een truck. In de bak hebben ze planken gelegd om op te zitten, maar die zijn afgestemd op Birmezen. Het zat voor ons dus nogal ongemakkelijk. We gingen echt in vliegende vaart naar boven. Het leek wel een achtbaan. We hebben ontzettend gelachen.
Naar de pagode is dan nog een heel steil pad omhoog. Daar doe je lopend ongeveer drie kwartier over. Ik wilde gaan lopen, maar al snel trok ik het niet meer. Het was te warm en mijn conditie blijkbaar ook te slecht.
Nu hebben de Birmezen hier al rekening mee gehouden. Je kan je namelijk ook omhoog laten dragen in een stoel.
Ik begon dapper aan de tocht net als alle anderen van onze groep. De dragers met stoelen liepen echter allemaal mee. Zij weten natuurlijk wel beter.
Na niet al te lange tijd vielen de eerste slachtoffers. En uiteindelijk stapte de een na de ander toch in een stoel.
Hans heeft de tocht helemaal uitgelopen. Net als 6 anderen. Hij kwam na ongeveer een uur (inclusief rustpauze) boven. Ik was onder de indruk.
Het meest indrukwekkende tot nu toe waren echter de Shwedagon Pagode in de hoofdstad Yangon en een weeshuis dat we hebben bezocht (sorry Hans).
Uit de beschrijvingen ervan had ik al opgemaakt dat het groot moest zijn, maar als je er zelf bent en de sfeer meemaakt, is het onbeschrijfelijk.
Toen we gisteren weer op weg waren naar Yangon, kwamen we twee jongens tegen met een mand met vogeltjes.
De vogeltjes kon je kopen en dan vrij laten. Dat brengt geluk. Het heeft met het geloof te maken. Het houdt je ook uit de gevangenis.
Hans en ik hebben ieder een vogeltje vrij gelaten. Om welke reden dan ook.
Groetjes,
Sandy en Hans
hier eindelijk een berichtje. Dit is een van de weinige plekken waar het toerisme al de overhand krijgt, waardoor er dus ook internet beschikbaar is. Om in dit internetcafé te komen, moest ik wel tot aan mijn enkels door het water. Het heeft hier namelijk hard geregend. Ja, ik heb veel voor jullie over.
Waar zal ik beginnen. We zijn nu een week onderweg en we hebben al ontzettend veel gezien. Myanmar is echt prachtig en minder primitief voor toeristen dan ik had verwacht. Ergens ook wel jammer. Hoewel de bevolking nog steeds verbaasd naar je kan kijken. Eigenlijk kijken we naar elkaar.
De mensen zijn heel aardig en open. Wanneer je een foto van ze maakt, gaan ze in de houding staan en trekken een ernstig gezicht. Het is vooral leuk wanneer Hans ze vastlegt met zijn digitale camera. Het resultaat is direct zichtbaar en dat levert dan weer een lachend gezicht op.
Twee dagen geleden zijn we naar de gouden rotspagode geweest. De pagode op zich stelde niet zoveel voor. Het was er nogal een kermis omheen, maar de tocht er naartoe was super. Eerst een dik half uur met 20 grote, dikke Nederlanders in de achterbak van een truck. In de bak hebben ze planken gelegd om op te zitten, maar die zijn afgestemd op Birmezen. Het zat voor ons dus nogal ongemakkelijk. We gingen echt in vliegende vaart naar boven. Het leek wel een achtbaan. We hebben ontzettend gelachen.
Naar de pagode is dan nog een heel steil pad omhoog. Daar doe je lopend ongeveer drie kwartier over. Ik wilde gaan lopen, maar al snel trok ik het niet meer. Het was te warm en mijn conditie blijkbaar ook te slecht.
Nu hebben de Birmezen hier al rekening mee gehouden. Je kan je namelijk ook omhoog laten dragen in een stoel.
Ik begon dapper aan de tocht net als alle anderen van onze groep. De dragers met stoelen liepen echter allemaal mee. Zij weten natuurlijk wel beter.
Na niet al te lange tijd vielen de eerste slachtoffers. En uiteindelijk stapte de een na de ander toch in een stoel.
Hans heeft de tocht helemaal uitgelopen. Net als 6 anderen. Hij kwam na ongeveer een uur (inclusief rustpauze) boven. Ik was onder de indruk.
Het meest indrukwekkende tot nu toe waren echter de Shwedagon Pagode in de hoofdstad Yangon en een weeshuis dat we hebben bezocht (sorry Hans).
Uit de beschrijvingen ervan had ik al opgemaakt dat het groot moest zijn, maar als je er zelf bent en de sfeer meemaakt, is het onbeschrijfelijk.
Toen we gisteren weer op weg waren naar Yangon, kwamen we twee jongens tegen met een mand met vogeltjes.
De vogeltjes kon je kopen en dan vrij laten. Dat brengt geluk. Het heeft met het geloof te maken. Het houdt je ook uit de gevangenis.
Hans en ik hebben ieder een vogeltje vrij gelaten. Om welke reden dan ook.
Groetjes,
Sandy en Hans
-
18 Oktober 2006 - 10:52
Madelon:
He San,
Wat is dit dan? een foto van jezelf? Maak me gek!
Leuk om zo je verhaal te lezen! Ik hoop snel meer? -
18 Oktober 2006 - 12:34
Corry:
Wat gaaf!!! Was ik er maar bij. De sfeer springt van de foto's af. Ha, ik had die draagstoel wel meteen genomen. Superknap van je oom! -
18 Oktober 2006 - 14:24
Kim:
Ha vakantievrouw!
Hartstikke gaaf, je verhaal en de foto's. Zo zijn we er toch een beetje bij. En de 1e foto van een dier is al gemaakt, zie ik :-).
Groetjes,
Kim -
18 Oktober 2006 - 15:39
Bauke:
Hej Sandy,
Goed iets van je te horen. Interessant verhaal en prachtige foto's.
Groeten van mama en de groeten aan Hans. -
18 Oktober 2006 - 18:56
Dabren:
Hoi Sandy & Hans,
Super hoor zo'n berichtje via je eigen waarbenjij.nu Ziet er allemaal erg goed uit, en ook foto's erbij, geweldig. Krijg nu zelf nog meer zin om te gaan. In het buurland Thailand hebben ze nu de laatste 60 jaar nog nooit zoveel regen gehad, daar zullen jullie dan toch nog wel wat van hebben meegekregen. Dus extra super dat jij nog even dat internetcafe bent binnen gestapt door die kolkende rivier.
Geniet ze nog en ben zeer beniewd naar de rest van de foto's
PURA VIDA Dabren -
18 Oktober 2006 - 19:00
Pa:
Hoi Sandy
Wat leuk,en inderdaad een foto waar jij op staat geweldig.En een goed verhaal met mooie foto's
gr. Pa en Nan -
18 Oktober 2006 - 19:39
Nathalie:
Hoi San,
mooie foto's zeg, ik wou dat ik er ook was.
Hier gaat alles z'n gangetje en meer, ik ben blij dat het volgende week vakantie is, want op school gebeurt weer van alles.... pffffff. Ik kijk elke dag wat jij gaat doen, want ik heb het reisoverzicht uitgeprint. Gaaf hoor. Morgen ben je alweer een week weg, dat is ongelofelijk. Ik mis je wel hoor. Pa vond het cadeau leuk. Hij dacht dat het van een echt organisatiebureau kwam! Ik was die avond wel moe, dus niet zo gezellig en ze gingen sjoelen! Andre deed wel mee, maar ik niet. Had ook maar een vogeltje voor mij vrijgelaten! Hoeveel kostte dat? Zo mooi die monniken in die pijen. Zijn ze rustig en vredig? Of halen ze mobiele telefoons uit hun pij?! Er zijn hier in 1 week twee "lezingen" over het boeddisme, maar ik had geen zin om er alleen heen te gaan. Jammer. Er is ook een of ander project met het boek Dubbelspel als onderwerp, dat had jij misschien ook leuk gevonden, maar je kan niet alles hebben. (wat jij hebt is leuker) Nou, als je dit leest zijn we misschien alweer een week (of meer?!) verder?! Nog heel veel plezier, geniet ervan en maak mooie foto's. XXXXXX Nathalie
p.s. is de groep leuk, hoeveel mensen? -
19 Oktober 2006 - 05:05
Peter De Kat:
Korte reactie.... ik moet zo naar school.
leuk zeg om je verslag te lezen. En dan die foto's.... wat een techniek voor een dergelijk land...
je verslag klinkt erg positief ... en je hebt lekker veel gelachen....
blijf dat doen!
Ik kijk uit naar je volgende verslag....
ik vrees dat ik mijn mailadres uit je lijst heb verwijderd.. dus nu nog even opnieuw:
pjdekat@zonnet.nl
VEEL PLEZIER NOG!!!!!!
-
19 Oktober 2006 - 08:02
Ronald En Marlene:
hay Sandy,
Leuk je reis avonturen te lezen. Zijn tzt benieuwd naar de rest van je foto's en verhalen!
Geniet van de rest van jullie vakantie.
tot ziens!!!!!!!
Ronald en Marlene -
19 Oktober 2006 - 14:26
Remco Vink:
Hoi Hoi,
Sandy, als ik de foto's van het weeshuis zie begrijp ik dat ik er wat broers en zussen bij krijg? Of wilde Hans het op een akkoordje gooien door zijn eigen(klein) kinderen daar af te leveren. Hoe is het eten daar? Leuk om jullie belevenissen te lezen. Is er al iemand, zoals de traditie vereist, ziek geworden?
Groeten Remco
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
