Shit!!

Hello allemaal,

daar zijn we weer. We zitten nu in Mandalay. Daar zijn we in totaal 4 dagen en die zitten er bijna op. Morgenochtend om 6 uur pakken we de boot naar Bagan (weer een hoogtepunt).

De afgelopen dagen hebben we weer veel gezien en gedaan. Gisteravond en vanmorgen had ik ff een inzinking. De schijterij sloeg toe. Hele nacht in de weer/slecht slapen en vanmorgen besloten om maar niet mee te gaan op excursie. Hans is wel geweest. Met hem gaat gelukkig alles goed.

En nu dan (het is hier nu half 5 's middags en bij jullie 12 uur) met pillen en bananen op in de fietstaxi door de stad crossen. De stoeltjes hangen hier opzij. Een persoon zit naast de fietser en de ander zit dan met zijn rug tegen jouw rug. De stoeltjes zijn heel klein. Je komt er maar net uit.

Gisteren hadden we niet zo'n leuke dag. De pagodes heb je op een gegeven moment wel gezien, het was heet (nog steeds trouwens) en we kregen de hele handel van zilversmid tot pottenbakker te zien. Lekker toeristisch dus. Maar goed, het hoort erbij.

Nog een rectificatie voordat ik Djoser op mijn dak krijg. De man bleek een vrouw te zijn (we hebben haar ontmoet) en ze was van Djoser Duitsland. Die organisatie staat los van Djoser Nederland. Dus volgend jaar nog geen reizen naar Birma.

Dinsdag was een topdag. Hadden we lekker vrij om zelf dingen te gaan bekijken. Wij met z'n 2en in een klein autobusje. Een Mazdataxi. Voor de hele dag gehuurd met chauffeur en uiteindelijk ook nog een begeleider. Hij vroeg of hij met ons mee mocht en wij vonden het prima. Was ook een goede zet, want de man spreekt redelijk Engels en heeft ons overal rondgeleid. We hebben ook geen stap te veel gezet, want de taxi reed ons bijna overal naar binnen.

De begeleider heeft zelf een fietstaxi en hij is nu onze vaste fietser. Ook nu staat hij buiten op ons te wachten. Erg prettig. Hij vertelt onderweg over van alles, ook over zijn eigen situatie en hij heeft zelfs wat opmerkingen gemaakt over de regering. Dan gaat hij zachter praten. Dat drukt je ineens wel met je neus op de feiten.

Verder zal het niet goed zijn dat we hem ruim betalen. Over 10 jaar is het hier net zo verpest als in andere landen, maar we gunnen het hem. En toen hij ons na het eten naar huis reed, vertelde hij dat zijn vrouw blij was, omdat ze wat konden sparen. Dan is verder niets meer belangrijk.

Aan het eind van de dag zijn we naar Mandalay Hill gegaan. Bovenop een heuvel ligt een pagode met prachtig uitzicht. Vooral de zonsondergang moet mooi zijn. Je kan lopend naar boven (1729 treden) of met een truck.
Hans en ik wilden ons niet laten kennen en we zijn gaan lopen (met onze begeleider die als een berggeit omhoog liep). Ik wist niet dat ik zoveel zweet had, maar verder viel het mee. We hebben er ongeveer 35 minuten over gedaan. En het uitzicht was inderdaad mooi. Van de zon was weinig te zien, want daar hingen wolken voor.
De dag erna hoorden we dat de rest van de groep niet naar de heuvel is geweest of zich met de truck naar boven heeft laten brengen (op 2 na). Dat voelt dan best stoer kan ik zeggen.

Ik heb trouwens wel aan de super oma gevraagd of ze mee naar Nederland wilde. Omdat ze zelf geen Engels sprak, heeft haar zoon het vertaald. En ze wilde inderdaad wel mee. Haar koffer zou ze 's avonds pakken. Ze had alleen geen paspoort. Jammer.
Ik was ook nog vergeten te vertellen wat de massage ons gekost heeft. Wel 3.000,- kjats (je zegt tjats). En dat is ongeveer 2 euro 25. Daar kan de timmerchinees nog wat van leren.

Ook weer heerlijk om al jullie berichten te lezen. Het is raar, maar je bent hier echt weg. En alles in Nederland gaat wel gewoon door. Over Feyenoord zal ik het maar niet hebben. Heb net de uitslag van zondag gezien (kon het eindelijk opbrengen) en ik ben voor het eerst blij dat ik een wedstrijd gemist heb. Wat een drama. Heb ik daarvoor hier in elke pagode op mijn knieën gelegen.

Groetjes,
Sandy

Hoi Margriet,

ook even van mij een berichtje reuze naar ons zin dit overtreft werkelijk alle verwachtingen wat een land wat een vriendelijkheid we lijken af en toe wel het koninklijk paar. Iedereen zwaait en lacht naar je ook jongens en meisjes die wat ouder zijn het is echt een belevenis om je tussen de birmezen te begeven.
Vanmorgen ben ik met een aantal naar een bejaarden tehuis geweest om even rond te kijken en te steunen met de groep en helaas voor het eerst heb ik tegen aan andere vrouw gevraagd of ze met me wilde trouwen maar zij zei ja dus ik zit er aan vast ze was gister 86 geworden gelukkig begreep zij dat het niet echt was.

Heb even de foto's van Eline gezien dat is even slikken als je foto's bekijkt maar ja des te mooier is het als ik thuis kom.De rest hou ik nog even voor thuis maar dat begrijp je wel groeten aan de jongens en meiden ik ga er van uit dat er nog steeds drie zijn.

Groeten, Hans