Rafflesia

Jaaaaa, daar ben ik al weer. Worden jullie al moe van mijn verhalen ;-). Binnenkort is het voorbij, want ik ben de laatste week ingegaan van mijn vakantieperiode die eeuwigdurend leek. Dus geniet nog maar. Dat doe ik ook. Ook van al jullie berichten. Heerlijk om te lezen als ik lekker op bed lig in mijn hotelkamer. Dus vooral doorgaan.

We zijn inmiddels aanbeland in Ranau vlakbij het Kinabalu National Park. Ook weer jungle, maar hoger gelegen. En daar bovenuit torent de piek van Mount Kinabalu (4095 meter hoog). Dat het hoger ligt is top, want daardoor is de temperatuur slechts 20 graden. Na al die dagen 37 graden is dat een verademing. Slechts een beetje zweten tijdens een wandeltocht. Vanmorgen hebben we een botanische tuin bezocht in het National Park en Peter en ik hebben wat korte trails gelopen. Daarna vonden we het welletjes. Aan het wandelen komt ook een keer een eind. Dus hebben we lekker gegeten in het restaurant van een hotel in het park en daarna hebben we gelummeld in de lounge. Er waren ook nog wat andere leden van onze groep. Gezamenlijk zijn we teruggelopen naar de ingang van het park waar de busjes op ons wachtten.

Vandaag en ook gisteren waren eigenlijk niet zo spectaculair. Wat ik wel heel bijzonder vond was dat we de grootste bloem ter wereld (de rafflesia) hebben mogen aanschouwen. Gewoon in het wild. Een familie heeft hem per toeval aangetroffen op haar rubberplantage. Er is een spandoek opgehangen langs de weg waarop is aangegeven dat de bloem daar te zien is. En een zeiltje neergezet met een paar stokken en wat stoeltjes. En daar moest je dus betalen om de bloem te mogen bekijken. Helaas was hij pas een dag oud. Daardoor stonk hij nog niet. Maar verder was het prachtig om te zien. En leuk voor die familie, want het geld stroomde binnen. De bloem is vrij zeldzaam. Dus ik stel me voor dat het zoiets is als de jackpot winnen.

Morgen verlaten we de jungle en gaan we naar de stad Kota Kinabalu (hoofdstad van Sabah). Voor de lokalen beter bekend als KK. Deze stad ligt aan de kust en is heel modern. Weer heel iets anders dus. Onze laatste dagen slijten wij op Tiga-eiland. Onze laatste dagen….dat klinkt lekker dramatisch hahaha. Het schijnt dat daar Expeditie Robinson is opgenomen. Wij gaan er in ieder geval snorkelen, luieren, zwemmen, zonnen en misschien ook nog op excursie. Dus het wordt niet afzien. Wel jammer dat we niemand mogen wegstemmen. In onze groep zit zeker een kandidaat die het eiland als eerste mag verlaten 

Van de week reden wij met de bus naar onze volgende bestemming en tijdens de urenlange rit zag ik alleen maar plantages met palmen. Zover ik kon kijken. Echt erg. Dan word je met je neus op de feiten gedrukt. Maleisië is de grootste producent van palmolie. Met Indonesië als goede 2e. Het is een belangrijke bron van inkomsten, maar het gaat wel ten koste van al die prachtige natuur. De leefruimte voor de planten en dieren wordt steeds kleiner. Ik kreeg er een treurig gevoel van.

Borneo is trouwens ongeveer 20 keer Nederland en daarmee is het op 2 na grootste eiland ter wereld (na Groenland en Nieuw-Guinea). Dat laatste had ik me niet gerealiseerd. Het Maleisische deel is overigens kleiner dan het Indonesische gedeelte.

Ondertussen is het kwart voor 8 ’s avonds en ik moet maar eens wat gaan eten. Dus ik laat het hierbij. Lekker kort stukje. Ik meld me deze week nog wel een keer.

Groetjes, Sandy